اثر ازدیاد اسیدهای آمینه در جیره :
گاهی
در شرایط خاصی ممکن است افزودن مقدار ناچیزی از یک اسیدآمینه باعث کاهش
رشد جوجهها شود، Harper اثر این گونه اسیدهای آمینه را به سه صورت،
نامتعادلی اسیدهای آمینه، رقابت اسیدآمینهای و مسمومیت اسیدآمینهای
مشخص کرده است. حالت نامتعادلی اسیدآمینهای زمانی بخوبی مشخص میگردد که
از یک جیره کم پروتئین استفاده گردد. در این شرایط ، وقتی اسیدآمینهای که
از نظر محدودیت در رشد در درجه دوم قرار داشته باشد، به جیره افزوده شود
سبب کاهش رشد می شود و این کاهش رشد با افزودن دومین اسیدآمینه محدود کننده
رشد برطرف می شود. کاهش رشد به دلیل عدم تعادل اسیدآمینهای بخوبی مشخص
نیست، اما به هر حال به نظر می رسد که از بعضی جهات با کنترل مصرف غذا در
ارتباط باشد. در اغلب اوقات ممکن است با تغذیه اجباری ، تزریق انسولین یا
نگهداری حیوان در هوای سرد اثرات عدم تعادل اسیدهای آمینه از بین برود.
رقابت اسیدآمینهای با نامتعادلی آنها فرق میکند، در حالیکه کاهش رشد ناشی
از نامتعادلی یک اسیدآمینه باشد ممکن است با اولین اسیدآمینه محدود کننده
رشد برطرف شود. در حالت رقابت کاهش رشد ناشی از ازدیاد یک اسیدآمینه ساده
با افزودن اسیدآمینه ای که از نظر ساختمانی مشابه با آن اسیدآمینه است،
برطرف شود. زیادی لوسین سبب کاهش رشد میگردد، مگر اینکه ایزولوسین و والین
به جیره اضافه شود. همچنین ازدیاد والین با ایزولوسین رشد را به شدت کاهش
میدهد و مصرف بیشتر لوسین در جیرت این اثرات را از بین میبردرقابت بین
لیزین و آرژنین برای پرندگان از اهمیت ویژهای برخوردار است. افزایش لیزین
در جیره نیاز به آرژنین را به شدت افزایش میدهد. نسبت لیزین به آرژنین قبل
از اینکه افزایش مقدار جزئی لیزین نتواند رشد را کاهش دهد نمیتواند بیشتر
از 2/1 به 1 باشد. به نظر می رسد مصرف بیش از حد بعضی از اسیدهای آمینه سمی
باشد. این سمیت (تا اندازهای ولی نه بطور کامل) با افزودن بعضی اسیدهای
آمینه دیگر بر طرف می شود. بخصوص متیونین در مقیاس بالا نقصان دهنده رشد
است. تیروزین، فنیل آلانین، تریپتوفان و هیستیدین اگر از حد 2 تا 4 درصد
بیشتر باشند سمی خواهند بود. در صورتی که جیره از نیاسین یا اسیدفولیک فقیر
باشد گلایسین برای جوجهها سمی است. با تامین این کوفاکتورهای موثر در
سوخت و ساز گلیسین جوجهها میتوانند مقادیر بالاتری از گلیسین را تحمل
کنند. اثرات زیان آور اسیدآمینهای بیشتر در جریان تحقیق در مورد احتیاجات
اسیدآمینهای یا تنظیم جیرههای خاص مشاهده میگردد. اما در شرایط معمولی
و عملی بیشتر با شکل کمبودهای اسیدهای آمینه مواجه هستند.
برخی از اسیدهای آمینه می توانند بطور کامل و یا تا حدودی به ویتامین های ویژه تبدیل شوند.