ال‌کارنیتین
وظیفه
اصلی کارنیتین در بدن کمک به سوخت و ساز وتبدیل غذا به انرژی می باشد.
کارنیتین این عمل را از طریق انتقال اسیدهای چرب بلند زنجیره به داخل
میتوکندری ها جهت بتااکسیداسیون آن ها انجام می دهد. از طرف دیگر مصرف چربی
ها به عنوان منبع انرژی موجب صرفه جویی در مصرف گلیگوژن عضلات گردیده و با
حفظ ذخایر گلیکوژن به تأخیر در بروز خستگی ورزش کار می انجامد. میتوکندری
را می توان موتورخانه یاخته های بدن دانست. در واقع انرژی مورد نیاز بدن در
این بخش از یاخته ها تولید می شود.
برخی
از شواهد نشان می دهد که میزان نیاز به ال-کارنیتین در دوران کودکی و
همچنین در زمان های خاصی مانند بارداری و شیردهی که میزان نیاز بدن به
انرژی افزایش می یابد کمی بالا می رود که این افزایش نیاز موجب به افزایش
تولید این ماده غذایی از سوی بدن می شود.
منابع تامین
ال
کارنیتین در بدن از ترکیب دو اسیدآمینه لیزین و متیونین ساخته می شود.
سلول های بدن برای سنتز کارنیتین به ویتامین های C، B۶ و B۳ (نیاسین) نیاز
دارند. اما می توان آن را از منابع غذایی حیوانی مانند گوشت قرمز، لبنیات و
آواکادو نیز دریافت کرد. غذاهای گیاهی منبع خوبی برای این ماده نمیباشند.